Osobiste Wyznanie Wiary

Od prawie stu lat tradycyjnie prawosławne kościoły lokalne, a zwłaszcza ich episkopaty, stopniowo, coraz to głębiej, opanowywane są poprzez herezję sergiańską i pan-herezję ekumenizmu, których to pierwszymi przejawami była schizma sergiańska i schizma nowo-kalendarzowa.

Zwieńczeniem tego destrukcyjnego procesu w dobie obecnej jawi się być tak zwany “Wielki i Święty Pan Prawosławny Sobór” jaki się odbył na Krecie w kwietniu 2016 roku. “Sobór” ten, depcząc wszelkie zasady soborowości, zatwierdził w sposób podstępny i przebiegły pan-herezję ekumenizmu. A ci hierarchowie, czy całe lokalne episkopaty, którzy nie sygnowali jego dokumentów, bądź nie uczestniczyli w soborze, a nie zerwali eucharystycznej jedności z herezjarchami, sami stali się jej milczącymi uczestnikami.

Uświadomiwszy sobie głęboką obecność ekumenicznej pan-herezji w episkopacie Polskiej Cerkwi, w czerwcu 2016 roku byłem sygnatariuszem skierowanej do synodu PAKP petycji (Apel o naprawę Krytycznej sytuacji Prawosławia w Polsce – Petycja) wzywającej do odrzucenia owej herezji pod groźbą konsekwencji wynikających z 15 kanonu Podwójnego Soboru Lokalnego w Konstantynopolu.

Brak jakiejkolwiek reakcji Polskiego synodu na sygnowany dokument, oraz przyjęcie przez episkopat PAKP dokumentów legitymujących ekumeniczną pan-herezję na tak zwanym “Wielkim i Świętym Soborze na Krecie”, skutkował z mojej strony zerwaniem jedność z Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym.

Opierając się na słowach Chrystusa, który obiecał, iż założony przez Niego Kościół będzie trwał na wieki aż do skończenia świata i bramy piekielne – czyli usta heretyków – go nie przemogą, wyznaję wiarę iż istnieje tylko Jeden Święty Powszechny i Apostolski Kościół, do którego, zgodnie ze starożytnym patrystycznym konsensusem Świętych Ojców dotyczącym eklezjologii przynależą tylko te lokalne kościoły, które konstytuuje w pierwszym rzędzie nieskażony żadną herezją episkopat, wyznający i głoszący niezmienną na przestrzeni wieków prawosławną wiarę. Episkopat kanoniczny czyli kierujący się Prawosławnymi Świętymi Kanonami oraz posiadający gwarantowaną przestrzeganiem owych kanonów apostolską sukcesję, zachowujący powszechną – katolicką – wspólnotę w świętych misteriach.

Aktualnie teren polski znajduje się pod omoforionem biskupa Klemensa, episkopa Cerkwi Prawdziwie Prawosławnych Chrześcijan Hellady którego pierwszym hierarchą jest arcybiskup Kallinik. Synod ten, będąc w jedności z Rumuńską Cerkwią Prawosławną Starego Stylu jawi się być takim właśnie lokalnym Kościołem owej Jednej Świętej Powszechnej i Apostolskiej Cerkwi, kościołem wyznającym nieskażoną ekumeniczną herezją eklezjologię (Wyznanie Wiary Prawdziwie Prawosławnego Chrześcijanina).

W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, w dniu Tryumfu Ortodoksji 20 lutego (5-go marca) 2017 roku Przystąpiłem do jedności Cerkwi Prawdziwie Prawosławnych Chrześcijan Hellady.

Bogu niech będą dzięki,

Eliasz Leszek Szczepaniak

Prawdziwa Cerkiew Prawosławna w obliczu herezji ekumenizmu – Kwestie dogmatyczne i kanoniczneeng.pdf  ros.pdf

PrawoslawniKatolicy.pl